تو برپا شدی،من از پا نشستم دوباره من نمی دانم که هستم
تو شیشه بودی،من سنگ و چرا باز به معنای تمام،من شکستم؟!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیروز چقدر آسمان بی رنگ شد پرواز،شکست و،شعر گفتن ننگ شد
احساس،به دست سادگی از دست رفت دیروز دلم برای مردن تنگ شد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رفتی که دلم چگونه ویرانه شود؟! بی تو چه کسی برای من،شانه شود؟!
برگرد،اگر نیایی این بار به حتم این شاعر بی قرار دیوانه شود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تشنه هستم،عشق باران دارم من،به حس پاکم ایمان دارم
مطمئن باش،کسی اینجا هست من برای قصه پایان دارم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دست و پای عشق را می بندم من به این آیینه ها می خندم
وای اگر بال به من می دادند من در آن اوج چه ها می کردم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
درد شعرم قافیه یا باز برگرد نبود قصه ی دیوانگی،یا عشق بد کرد،نبود
شعر من تنها برو پشتت به دستی گرم نیست من بریدم،تو بگو شاعر من،مرد نبود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شدم مجنون،تو را لیلا نکردم!؟ خودم را گم،تو را پیدا نکردم؟!
تو شیرینی که تیشه داده دستم چرا فرهاد را،رسوا نکردم؟!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ثانیه از رفتنش دلگیر بود وقتی آمد،شعر تلخم پیر بود
آمدی جانم به قربانت ولی این رسیدن چند قرنی دیر بود
خانم حدیثه امیردوست
دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی
هشت 
عید مبعث مبارک