حرفهای ماهنوزنا تمام...

                                                            تانگاه می کنی :

                                                       وقت رفتن است

                                                    بازهم همان حکایت همیشگی !

                                                              پیش ازآنکه باخبرشوی 

                                                          لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

                                                                آی ...

                                                   ای دریغ وحسرت همیشگی !

                                                                          ناگهان

                                                                                   چقدرزود د یرمی شود !

                                                                                                                                       (قیصر امین پور)

     همه ساله اردیبهشت هژیر                    نگهبان شده برهش ورای پیر  

                                                   اردیبهشت  

نام دومین ماه سال و دومین روز از هر ماه است .این واژه در اوستا اشه وهیشته ASavahista ، و در فارسی میانه ،اشه وهیشت ASavahisatو در فارسی نو(اردی   بهشت)خوانده شده است.

 اشه وهیشته ی اوستایی مرکب از دو کلمه است:اشه به معنی راستی ودرستی ،وهیشته در معنی بهترین راستی و درستی است .اشه وهیشته درجهان مادی نگهبانی از آ تش را بر عهده دارد و در دنیای مینوی مظهر صفت راستی و پاکی اهورامزدا است .آفتاب در این ماه در برج ثور قرار می گیرد و اردیبهشت برابرآن است.

 از بادها،بادجنوب ،از رنگها،سرخ روشن ،از فلزات،مس ،از سنگها الماس و از سیارات،زهره به این ماه منسوب است .از سرزمینهای ایرا نی ،همدان ،هرات ،سیستان و فرغانه با برج ثور نسبت دارد.

جشنها: ارد یبهشتگان (3 اردیبهشت )،میان بهار(15 ارد یبهشت )،سروش روز و جشن نیایش(16اردیبهشت)

 روزها: بزرگداشت سعدی (1اردیبهشت)،بزرگداشت فردوسی(25ارد یبهشت)بزرگداشت خیام(28اردیبهشت).

                        جوان بادبخت تودرفروین              چون درفرودین ماه روی زمین                                                                                                                                                       

فرورد ین                                                                                                                                                                                                          

واژه فروردین درفارسی باستان فرورتینامFarvartinam،درفارسی میا نه (پهلوی) فرورتن farvartcnو در فارسی نو فروردین است .به

باور زردشتیان فرورهای پاکان ازبیستم اسفند به جهان مادی (گیتی)بازمی گرد ند و اگر شرایط ماندن فراهم باشدتا بامدادان نخستین

روز فروردین درمیان گروه خانواده می ما نند.در روایتی دیگر روان پاکان از روز26 اسفند یعنی جشن "اسفندگان "و جشن سوری به

راهنمایی آتش ها یی که بر بامها افروخته است به جمع خانواده می پیوندند و تا روز ششم فرورد ین یعنی"نوروزبزرگ"درکنار می

مانند.فرورد ین ماه مقارن است با قرار گرفتن آفتاب در برج حمل و بدین نام هم خوانده می شود.سرسبزی بستان ها و نوزا یی طبیعت

در ابتدای سال موجب شادی ا نسا نها نیز هست .مردمان در ا ین روزها لباس نو می پوشند و دیدن رمه های گوسفند،گله های

اسب و شتر و گاو را به فال نیک می دارند.این جشن ها تا روز ششم فرورد ین در خا نه ها و میدا نها ادامه دارد.به پندار گذشتگان برج

حمل از برج های آتشی و طبیعت آن گرم و خشک است .از رنگها،سپید به سرخی زننده و قرمز،از فلزها اهن ،از سنگها مرجان قرمز و

سیارات مریخ به این ماه منسوب است.از سرزمین های ا یرا نی،فارس و آذر آباد گان را به این ماه نسبت می دهند.

جشن ها:

نوروز(ازاول تاشش)فرورد ین،سیزده به در(سیزده فرورد ین که روزطبیعت است)،دی به مهر(پا نزده فرورد ین)،سروش

روز(هفده فرورد ین)،فروردگان (نوزده فرورد ین)

روزها:عطار(بیست پنج فرورد ین)

در رویاهایم دیدم که با خدا گفتگو می کنم. خدا پرسید: پس تو می خواهی با من گفتگو کنی؟ من در پاسخش گفتم: اگر وقت دارید. خدا خندید و گفت: وقت من بی نهایت است.

در ذهنت چیست که می خواهی از من بپرسی؟ پرسیدم: چه چیز بشر شما را سخت متعجب می سازد؟

خدا پاسخ داد: کودکی شان. این که آنها از کودکی شان خسته می شوند، عجله دارند که بزرگ شوند. و بعد دوباره پس از مدت ها، آرزو می کنند که کودک باشند…

این که آنها سلامتی خود را از دست می دهند تا پول به دست آورند و بعد پولشان را از دست می دهند تا دوباره سلامتی خود را به دست آورند. این که با اضطراب به آینده
می نگرند و حال را فراموش کرده اند و بنابراین نه در حال زندگی می کنند و نه در آینده.

این که که آنها به گونه ای زندگی می کنند که گویی هرگز نمی میرند و به گونه ای می میرند که گویی هرگز زندگی نکرده اند.

دست های خدا دستانم را گرفت برای مدتی سکوت کردیم و من دوباره پرسیدم به عنوان یک پدر می خواهی کدام درس های زندگی را فرزندانت بیاموزند؟ او گفت:

- بیاموزند که آنها نمی توانند کسی را وادار کنند که عاشقشان باشد، کاری که می توانند انجام دهند این است که اجازه دهند خودشان دوست داشته باشند.

- بیاموزند که درست نیست خودشان را با دیگران مقایسه کنند.

- بیاموزند که فقط چند ثانیه طول می کشد تا زخم های عمیقی در دل آنان که دوستشان داریم ایجاد کنیم اما سال ها طول می کشد تا آن زخم ها را التیام بخشیم .

- بیاموزند ثروتمند کسی نیست که بیشترین ها را دارد، بلکه کسی است که به کمترین ها نیاز دارد.

- بیاموزند که آدم هایی هستند که آنها را دوست دارند فقط نمی دانند که چگونه احساساتشان را نشان دهند.

- بیاموزند که دو نفر می توانند با هم به یک نقطه نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند.

- بیاموزند که کافی نیست فقط آنها دیگران را ببخشند، بلکه آنها باید خود را نیز ببخشند.

من با خضوع گفتم: از شما به خاطر این گفتگو متشکرم آیا چیز دیگری هست که دوست دارید بندگانتان بدانند؟ خداوند لبخند زد و گفت: فقط این که بدانند من اینجا هستم، همیشه.

سپندارمذ پاسبان تو باد                                              خردجای روشن روان توباد

                                                    اسفند

دوازدهمین ماه سال و پنجمین روز از هر ماه است.در اوستا سپنته ارمئیتی Spenta Armaiti درفارسی میانه سپندرSpandrدرفارسی نو،سپندار مذ،

سفندار مذ و گاه به طور مخفف سپندار واسفند خوانده شده است.کلمه،مرکب ازدو جزء وجمعا درمعنی برد باری وفروتنی مقدس یا خرد کامل است.

سپندارمذ ازامشاسپندان مونث ودختر اهورامزداست.

او باید زمین را خرم و آبادان نگه دارد وپیوسته برد بارباشد.در ماه اسفند آفتاب دربرج حوت قرار میگیرد

که ازبرجهای آبی است وطبیعت سرد و تر دارد.از رنگها آبی روشن،از فلزات جیوه،از سنگها پیروزه و زمرد و از سیارات مریخ به این ماه منسوب است.

اسفندرا((ماه نوروز))،((نورز))و((نورزده))هم می نامند.

جشن ها:آبسالان(=بهار جشن)(اول اسفند)،اسفندگان(5اسفند)،جشن پایان سال(از26تاپایان اسفند)

روزها:بزر گداشت خواجه نصیرالدین طوسی و روز مهندس(5اسفند)،روز درختکاری(15اسفند)،زاد روز زرتشت(27 اسفند)،

ملی شدن صنعت نفت(29 اسفند)

که هرمز دهادت به دین پایگاه                                      و بهمن نگهبان فرخ کلاه 

                                                     بهمن

نام یاز دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه است.در اوستا وهومنه Vohumana درفارسی میانه وهومنVahuman و در فارسی نو،وهمن و بهمن است که کلمه ای است ترکیبی از((وهو))به معنی خوب و ((منه)) در معنی منش و جمعا به معنی نیک اندیش ونیک نهاد.

بهمن نخستین آفریده ی اور مزد و از تواناترین و بزر گترین ایزدان در عالم مجردات است.مظهر اندیشه ی نیک و خرد و توانایی خداوند است،عقل و تدبیر انسانها را نیرو میدهد تا آنها را به خداوند نزدیک کند.آموزه های او اندیشه های نیک، گفتار نیک، کردار نیک است. ایزد سروش ازیاریگران اوست و خروس نماینده ی ایزد سروش در جهان مادی است که بامدادان با آواز خویش دیوان را میراند و مردم را به نیایش  میخواند.لباس سفید خاص بهمن است و همه جانداران سودمند پشتیبان اویند،از این رو کشتار آنان در بهمن روز منع شده است. گیاه بهمن ،سفید یا سرخ و زرد که بیخی چون زردک دارد

و در غرب Behenمشتق از بهمن خوانده میشود،به این ایزد منسوب است. در این ماه آفتاب در برج دلو قرار میگیرد که از برجهای بادی با طبیعت گرم و تر است. رنگ سپید و آبی روشن، فلزسرب،سنگ یاقوت کبود و سیاره زحل به این برج منسوب است،سرزمنین های کوفه،پارس،حجاز و مصر هم به این ماه نسبت داده شده است.

جشن ها: بهمن گان یا بهمنجنه(2بهمن)،جشن نو سره(5بهمن)، جشن سده (10 بهمن)،میانه زمستان (15بهمن)،جشن باد ورزی(روزباد)(22بهمن)

روزها:روز انقلاب اسلامی(22بهمن)

دی و اورمزدت خجسته باد                       درهربدی برتوبسته باد

                                                                           دی

نام دهمین  ماه سال و سه روز از هر ماه بدین شرح:

هشتمین روز(دی به آذر) پانر دهمین روز( دی به مهر) وبیست وسومین روز(دی) خو انده شده است.

در اوستا،دیدر معنی آفریدگار وبه صورت دثوش Dathus یادذو Dadhva صفت اهورا مزداست.این صورت ها از مصدر da در  معنی آفریدن مشتق شده است.

در متن اوستا صفت ثوش(=دی)در معنی دهمین ماه به کاررفته است.شب اول دی ماه دراز ترین شب و چله نام دارد که فردای آن زاد روز مهر است.این شب آداب و مراسم خاصی دارد که در همه ی نقاط ایرانی نشین و همه ی سرزمین های آریایی باشب زنده داری وجشن وشادی برگزار میشود.نامهای محلی این برج غالبا با برف تناسب دارد چنانکه در کردستان ((بفران))یا ((بفرانبار))یا((بفرامبار))در معنی انباربرف نامیده میشود.

در این ماه آفتاب در برج جدی یا بزغاله است که برج خاکی وطبیعت آن سردوخشک است.رنگ آمیخته چون طاووس،و سرزمین مکران بدین برج منسوب است.

جشن ها:دیگان یا خرم روز(اول دی)،میلادحضرت مسیح(ع)(24 دسامبر)بازارجشن(5دی)،دیگان دوم (8 دی)،آغازسال 2013میلادی(اول ژانویه)،سیرسوریا جشن گیاهخواری(14 دی)،دیگان سوم یا پیکرتراشی(15 دی)،جشن درفشها(16 دی)،عیدتجلی مسیح(17دی)،دیگان چهارم(23 دی)

روزها:زاد روز فردوسی(3 دی)