سالها افتاده ای در حبس کنج این قفس
بغض من بشکن دگر طاقت ندارد این نفس
پرگشا،بشکن حصار،از بی کسی ها یاد کن
بغض من بشکن سکوت،از دست غم فریاد کن
شعرهای تلخ من را در سکوتت خوانده ای
کل عمرت را فقط در کنج زندان مانده ای
بغض من تنها تو مسئول شکست چشممی
پر بزن از این هوا تنها تو سدّ اشکمی
نیمه جان گشتی دگر،از پای افتادی برو
بغض من پرواز کن،دیگر تو آزادی برو
خانم حدیثه امیر دوست
دانشجوی رشته ی زبان و ادبیات فارسی
در لا به لای بوسه هایم جای پا بود
گویا لبم این جای پا را می شناسد
هر خاطره یک خنجر و...بیچاره قلبم...
این زخم های بی دوا را می شناسد
این فصل را من بی تو از دنیا بریدم
فصلم خزانی نابجا را می شناسد
من در نبودت کوچه ها را بس دویدم
پاهای من تا ناکجا را می شناسد
از این شکستن ها صدایی بر نخیزد
بغضم،شکستی بی صدا را می شناسد
این بی تو بودن،سوختن،بغض و غریبی
ماندم دلت آیا خدا را می شناسد؟!
خانم حدیثه امیردوست
دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی
نگاهت بی هوا آمد ربودم تو از سنگ و... من از دل می سرودم
چه کردی و چه بشکن بشکنی بود! دلم،بغضم،سرم،هر چی که بودم...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
غرق تکرارم ،رهایم کن ز ناکامی مست و حیرانم،نجاتم ده ز بدنامی
من به پای تو در این گرداب افتادم من چه آشوبم و تو...ای وای آرامی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو کم آوردی و این،لجبازی بخت نبود بردن بازی و یک دیوانگی سخت نبود
آخر قصه مردّد بودی و معلوم بود از همان اوّل خیالت از خودت تخت نبود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دلی بی کینه و بی عار دارم نمی دانم چرا آزار دارم
تو لیلایی...تو شیرینی...تو عشقی... ولی شرمنده ام،من کار دارم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر تلخی که پر از زنجیر بود... بین بغض و قافیه درگیر بود
شاعرش می زد که درهم نشکند... بیت بی قافیه اش دلگیر بود...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کاش می شد اشک را تهدید کرد در میان بغض ها تردید کرد
کاش می شد از تمام زندگی خنده های ساده را تمدید کرد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
می روم تا بی سر و سامان شوم تا در این پیچیدگی آسان شوم
من فقط تلقین بازی می کنم می روم در بی کسی پنهان شوم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باز یک قفل و کلیدی ناپدید باز حسرت،در پی دل می دوید
باز هم در کوره راه زندگی مرد نقاشی معمّا می کشید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برای چشم های تو ،نماز عشق خوانده ام تو قبله ی وجودمی،در این طواف مانده ام!
نگار قلب من مرا،به ناکجا کشانده ای بیا ببین به چشم خود،تو را خدا نشانده ام
خانم حدیثه امیردوست
دانشجوی رشته ی زبان و ادبیات فارسی
پر احساسی اما ضعیفه نشه از برت...
تو یک دختری و غرورت یعنی باورت...
فقط سرد باش و حریم تو یعنی غرور...
همه لایق این حریمن به جز همسرت!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من زنم...
همانکه ضعیفه می خوانی اش!!!
که اگر اراده کنم به گشودن زبان...
مردانه دودمان ابهت مردانه ات به باد
خواهد رفت...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بچه که بودی در رویاهای پسرانه ات از
خودت مردی می ساختی که اخمش سیب
را از دستم به زمین می انداخت...
های پسر بچه ی دیروز...
برایم سیب می چینی یا اخم کنم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرد رویاهایم...
کاش از رویایم بیرون نمی آمدی!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نامت را که مردانه می برم یک دهان پر
می شود و نامم را که می بری چه ساده
مردانگیت خالی می شود...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر گاه آموختی احساسات یک زن ضعف
نیست بیا...
مرد می خواهد احساسات یک زن را به دوش بک
بکشد!
خانم حدیثه امیردوست
دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی
تو برپا شدی،من از پا نشستم دوباره من نمی دانم که هستم
تو شیشه بودی،من سنگ و چرا باز به معنای تمام،من شکستم؟!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیروز چقدر آسمان بی رنگ شد پرواز،شکست و،شعر گفتن ننگ شد
احساس،به دست سادگی از دست رفت دیروز دلم برای مردن تنگ شد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رفتی که دلم چگونه ویرانه شود؟! بی تو چه کسی برای من،شانه شود؟!
برگرد،اگر نیایی این بار به حتم این شاعر بی قرار دیوانه شود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تشنه هستم،عشق باران دارم من،به حس پاکم ایمان دارم
مطمئن باش،کسی اینجا هست من برای قصه پایان دارم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دست و پای عشق را می بندم من به این آیینه ها می خندم
وای اگر بال به من می دادند من در آن اوج چه ها می کردم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
درد شعرم قافیه یا باز برگرد نبود قصه ی دیوانگی،یا عشق بد کرد،نبود
شعر من تنها برو پشتت به دستی گرم نیست من بریدم،تو بگو شاعر من،مرد نبود
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شدم مجنون،تو را لیلا نکردم!؟ خودم را گم،تو را پیدا نکردم؟!
تو شیرینی که تیشه داده دستم چرا فرهاد را،رسوا نکردم؟!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ثانیه از رفتنش دلگیر بود وقتی آمد،شعر تلخم پیر بود
آمدی جانم به قربانت ولی این رسیدن چند قرنی دیر بود
خانم حدیثه امیردوست
دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی
آخرش عاجز و درمانده به دل می باختم... یا که با گرگ و دل و میش و جفا می ساختم...
باید این دل برّه می شد یا که گرگی بی صفت... من دل گم شده ام را خود به چاه انداختم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
طواف شعر کردم و قافیه پا به پا نشد! ردیف هم مثل دلم حریف این خدا نشد!
تو کیمیای درد من،کجای شعر گم شدی؟ مفاعلن،مفاعلن،برای من دوا نشد!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بنازم...بد قصه اینجا فقط یعنی زن! یعنی حق نداری که عاشق بشی مثل من!
آره بد منم،خوبه من،چوب و دل دست تو... بیا مرد قصه تویی تا می تونی بزن!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دل و یک شعر فرو ریخته،آغاز تو باش... من و این بال و پر سوخته،پرواز تو باش...
اولین بیت تویی و غزلم یعنی تو ! آخرین بیت منم،قافیه پرداز تو باش...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو ای مجرم که بی رحمانه سردی کجا گم شد که پیدایش نکردی؟؟؟!!
دلم زیباترین دارایی ام بود.... جوابت کو؟دل من را چه کردی؟؟؟!!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بخت...جانانه به سمتم آمد و...رد شد و رفت... خوب قصه آمد و برای من بد شد و رفت...
باز هم بی پدری کردم و دلبسته شدم... آمد و برای درد من پدر جد شد و رفت...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شدی خورشید و مهتابت نبودم... و حتّی سایه ی خوابت نبودم...
درست است بی تفاوت بودم امّا... کجا دیدی که بی تابت نبودم؟!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تا فاجعه هست عاشقی آزاد است تقدیر خزان هنوز دست باد است
ای کاش که صخره ساده سیلی نخورد... وقتی که هنوز کوه بی فرهاد است...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نفس برید و آخرین فرصت است برس به داد دل که بی طاقت است
تپش برای قلب من چاره نیست! گروه خونی ام تو ی مثبت است!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیا دوباره باش،تا دوباره اشتبا(ه)کنم بیا بجنگ با دلم که من فقط نگا(ه)کنم
تو دل شکستی و ولی گناه کار من شدم! بیا فقط تو باش تا...دوباره من گنا(ه)کنم!
خانم حدیثه امیردوست
رشته ی زبان و ادبیات فارسی
بشنو از نی چون حکایت می کند