این کویر مرا می خواند

و صدای تب عشق تنم را می جوید

سوز این کویر وجود مرا می خواهد

دستمالی از غربت

بر پیشانی بلند می بندم 

و بر آن آب پاکی ها می ریزم

پشت این کویر داغ

صدای اواز گیتار ها می آید

بوی  عطر گل و گلشن 

بوی آشنایی ها می آید 

من اینجا غریبم

راهی ام اما اسیرم

من از اینجا با چشمی از دل 

پشت این خاک غریب 

چشمه ای می بینم

سیر خواهم شد اگر قدمی بر دارم

سوی وطن

ساز دل باز هوای دریا دارد

نام من ساحل

تشنه از دریایم

قطره ای بهر من نیست

تشنه از فردایم

ساحلم اما

موج های دریا با من دارند

سر بی رحمی

نه نوازش،نه نیایش

با من از غم ها می گویند

تشنه ام

تشنه از باران

گر چه من سیرم

سیر از این آب غریب

تشنه آب زلال

تشنه یک قطره اشک

من ساحلم اما

جای من خطی نیست

پاک می کند موج دریا

نامه های عشق هایم را

ساحلم اما

قصد سفر در دل دارم

قصد رفتن به دریاها

آب در دلم جریان دارد

گونه هم اما

اشک در چشمانم جریان دارد

کاش  قایقی در دل داشتم

تا به دریا راهی نیست...

شعری از کبری زارعی

استان فارس(ارسنجان)

ترم پنج دانشگاه جیرفت